Stefania
Pia Czarnecka (zam. Kloss), ur. 1903 w Kątach
(Rębielicach) Szlacheckich zm. 1988 w Warszawie. Córka Stefana
Czarneckiego herbu Prus III i Marii z Jasińskich herbu Rawicz
(prawnuczki Jana, brata Generała Jakuba Jasińskiego). Siostra Tadeusz
Maria Czarneckiego, powstańca warszawskiego. Wnuczka Edwarda
Czarneckiego, uczestnika powstania styczniowego 1863, który został
zesłany w głąb Rosji do Usolie w 1863,
gdzie zmarł na zsyłce. Dzięki bohaterstwie na zesłaniu jej dziada -
Edwarda, który ocalił Czetweryńskiego przed śmiercią na zsyłce,
Po powrocie z zsyyłki ocalony Czetwertyński w ramach wdzięczności oddal
rodzinie Czarneckich jedno z mieszkań w swojej kamienicy na Krakowskim
Przedmieściu 34
(nieistniejąca, obecnie znajduje się tu mały park z rzeźbą Bolesława
Prusa). W dowód wdzięczności, także, chcąc pomóc zubożałej rodzinie,
Czetwertyński z wielkim powodzeniem zatrudnił Stefana (ojca Stefanii),
na stanowisko zarządcy swoich nieruchomości w Warszawie, co pozwoliło
utrzymać wieloosobową rodzinę i zapewnić dzieciom edukację.
Stefania wychowała się w tradycji rozwoju polskiej szkoły, edukacji i kultury, związanej z historią Warszawy. W kamienicy jej babki Marii Czarneckiej przy ul. Smolnej (42?), została założona Szkoła Żeńska, działająca od ok.1907 do 1920, kiedy została zamknięta z braku środków po śmierci założycielki Natalii Egiersdorff.
Stefania była była skromną, energiczną, serdeczną kobietą, wybitną działaczką na rzecz szkolnictwa, edukacji, współorganizatorka tajnych kompletów w czasie okupacji, działaczka na rzecz przetrwania i historii Szkoły im Cecylii Zyberk- Plater, której była absolwentka; matura w 1921 roku.
Wczasie okupacji 1939-1944 w jej mieszkaniu na Nowogrodzkiej w Warszawie odbywały się tajne komplety - kontynuacja nauki m.in. szkól średnich, w tym IV LO im Władysława IV oraz zajęcia filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Z narażeniem życia organizowała i prowadziła kursy, ponadto ukrywając małżeństwo żydowskich lekarzy przez niemal cała okupację (rodzina ta ocalała i po wyzwoleniu osiedliła się w Los Angeles). Po powstaniu warszawskim - latach 1844-45 więźniarka obozu koncentracyjnego Stuttfhoff / Sztutowo, gdzie także zasłynęła swym mocnym charakterem oraz gotowością pomocy słabszym i potrzebującym współwięźniarkom. Wyzwolona w 1944, przez Szwecję i Niemcy dostała się do Polski.
Wokresie zawieszenia działalności Szkoły im Cecylii Zyberk- Plater (1950-1999), była inicjatorką zakazanych spotkań absolwentek, a także powstania w 1976 roku Koła Byłych Uczennic - "Platerek", którego była wieloletnią przewodniczącą do śmierci w 1988 roku. Platerki spotykały się nielegalnie w domach prywatnych (oczywiście w mieszkaniu Stefanii na Mokotowskiej), podtrzymując tradycje i pamięć o szkole oraz i przechowując pamiątki związane z historią szkoły i nauczycielek i nauczycieli. Ta działalność wybitnie przyczyniła się do przetrwania i odtworzenia szkoły w 1989 roku.
Stefania Kloss po wojnie pracowała jako sekretarz w kancelarii adwokackiej. Do śmierci poszukiwała zaginionego w powstaniu syna Wojtka.
Pochowana na Powązkach na rodzinnym grobowcu Klossów.
__
Jej syn Wojtek Adam Kloss, ur, 1927, zg. 1944, uczestnik Powstania Warszawskiego, wciągnięty do batalionu Odwet II, Pseudonim Junak, zginął 6 sierpnia na ul. Langiewicza na Mokotowie (V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II") - 1. kompania.) Ciało nie zostało odnazlezione, a symboliczna tablica pamiątkowa znajduje się na Powązkach na rodzinnym grobowcu Klossów.
Jej mąż Julisz Kloss, (ur 1897 w Warszawie - zm 1988 w Warszawie), prawnik, ułan, był synem Wacława Klossa, dyrektora LO im. Wladyslawa IV w Warszawie. Ukończył studia prawnicze w Zurichu, gdzie wielokrotnie wracał, przyjaźnił się z bohemą i artystami modernizmu w latach 20 i 30. XX w. Był żołnierzem IV pułku Ułanów Zaniemeńskich, uczestnikiem Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Słynny przed wojną prawnik. W praktyce adwokackiej specjalizował się w sprawach dotyczących kultury, sztuki, wydawnictw i piśmiennictwa. Uratował m.in. Wydawnictwo Mortkiewicza przed bankructwem (wydawcy literatury polskiej).
Jej brat - Tadeusz Czarnecki (ur 1906 w Warszawie - zm 1968 w Warszawie), inżynier wynalazca, studiował na Politechnice w Warszawie i w LIlle, żołnierz AK, walczył w powstaniu warszawskim, w batalionie Kryska, pseudonim Uszycki, ranny 13.09. przedostał się na Pragę. Po wojnie pracował jako inżynier w Warszawie.
